Endonezya kendi içinde bir dünya, burayı hakkıyla gezebilmek için en az 6 ay falan gerekir diye düşünüyorum. Okyanusa dağılmış 17 bin adadan bahsediyoruz, her ada birbirinden farklı, yüzler değişiyor, dil, din, coğrafya herşey değişiyor, nasıl tek ülke olmuşlar insanın aklı almıyor.

inanması güç ama bu fotodaki herkes Endonezya vatandasi-Papua kabile festivalinden
Muhteşem dalış yerleri, yanardağ-volkan yürüyüşleri, sörf cenneti plajları, vahşi yaşamı, yağmur ormanları, pirinç terasları ve birbirinden çok farklı kültürleriyle açık ara farkla gördüğüm en enteresan ülke oldu burası.
Buraya gelirken iyi bir planlama yapmak gerekiyor, çok şey göreyim derken aslında hiç birşey görmeyip, bir adadan diğerine geçmeye çalışırken veya adaların içindeki vasat otobüs yolculuklarında telef olabilirsiniz.
Tanıştığımız pek çok kişi buraya defalarca gelip her keresinde bir yada en çok iki adaya odaklanarak geziyordu.
7 haftalık endonezya gezimizde rotamız ve kaldığımız süreler aşağıdaki gibi oldu, çok hızlı gezdik diyebilirim;
Kuta- Bali 2 gün
Ubud -Bali 3 gün
Gili adaları 3 gün
Rinjani trekking – 2 gece 3 gün
Sengigi- Lombok -5 gün
Kuta-Lombok -2 gün
Labuan Bajo-Flores -7 gün
Makassar-Sulawesi -2 gün
Jayapura/Sentani-Papua-4 gün
Wamena-Papua -7 gün
Surabaya-Java -3 gün
Bromo-Java -2 gün
Jogyakarta, Java -6 gün
Jakarta-Java -2 gün
Bali, dünyanın en iyi tatil adası olabilir. Ülkeye gelen turistlerin %80’ni burayı ziyaret ediyor. Her yaşa, her zevke ve her keseye hitap eden bir yer, tanrıların adası ismini gerçekten hak ediyor.
Lombok hemen Bali’nin doğusunda. Bali’nin şımartılmamış ikizi gibi, ama sadece coğrafi olarak diyelim, kültürü çok farklı, Bali hindu, Lombok ise müslüman. Gili adaları ve Endonezya’nın en yüksek ikinci volkanik dağı Rinjani burada öne çıkan yerler.

Rinjani`nın tepesinde önümüzde bulutların içinden gün doğumu, arkamızda krater gölü, yüzümüzde zirveye cikmanin zaferinin gülümsemesi
Flores, daha da doğuda, Komodo ejderleriyle ünlü, aşmış dalış yerleri ve 3 farklı renkli krater gölüyle Kelimutu volkanik dağının bulunduğu ada.
Java içinde başkent Jakarta’nın da bulunduğu nüfusun yoğun olarak toplandığı ana kara. Borobudur ve diğer hindu tapınakları, Yogyakarta şehri, Bromo yanardağı, ljen krateri en çok ziyaretçi çeken yerlerden bazıları.
Gördüğümüz son ada olan Papua‘nın ise batısı Endonezya, doğusu Papua Yeni Gine. Siyasi haritalar devletlerin, coğrafi haritalar halklarındır ya işte öyle birşey; bu adanın batısının Endonezya’ya ait olması kötü bir şaka gibi. Burada büyük abi Amerika’nın marifeti var oraya Papua yazısında girelim.
Sulawesi adasının başkenti Makassar’ı sadece Papua’ya geçiş için kullandık. Aslında burada cenaze törenleriyle ünlü Tana Toraja’ya gidecektik son anda havaalanında vazgeçip bu planı adanın kuzeyindeki dalış yerleriyle birleştirebileceğimiz başka bir bahara bıraktık. Sulawesi adasına haritadan bir bakın, kuyruğunu havada sallayan garip bir hayvana benziyor 🙂
Sumatra, Kalimantan, Maluku ve Flores’in doğusundan Timor’a kadar olan adaları da bu hayata sığdırabilir miyiz zaman gösterecek!
Endonezya’da ulaşım
Her türlü ulaşım aracını kullandık sanırım, burada yollar ve otobüsler hiç rahat değildi, turist dolmuşları halk otobüsünden de rahatsızdı. Fiyatlar sabit değil, herkes bulabildiğini kazıklamaya çalışıyor o yüzden bilet almadan iyi araştırmak lazım. Java içinde trene binmek otobüsten daha iyi, yollar dar trafik yoğun. Java’da turistleri terminal diye sadece turist dolmuşlarının kalktığı yerlerde bırakmaları olağan, indiğiniz yerin gerçek terminal olduğundan emin olmak gerekiyor.
Bali ve Lombok adalarında motorla gezmek çok işimize yaradı, motor kiraları ve benzin makul. Bütün güneydoğu asyada motor kullanmayıp şeytanın bacağını kırdığım yerdir burası.
Genelde herkes Bali’den Gili adalarına oradan da Lombok’a geçiyor. Lombok’tan daha doğuya gidecekseniz zahmetli kısım başlıyor. Komodo ulusal parkına yani Flores’e geçmek için 3 yol var, pahalıdan ucuza; uçak, turist taşıyan mavi yolculuk turları yada otobüs+gemi aktamalarıyla toplu taşıma. Mavi yolculuk turları bir kaç yılda bir batıyor, daha yeni bir kaç ay önce battı.
Adalar arası çalışan Pelni gemileri pek çok Endonezyalı için dış dünyayla bağlantı demek. Çok hesaplı ve keyifli ama ramazan bayramı gibi tatil zamanlarında kapasitelerinin iki katında bilet satılıyor, güvertede oturacak yer bulabilirseniz şanslısınız demek. Onun dışında vakti bol olanlar için süper ucuz bir ulaşım, Hindistan’da trene binmek gibi birşey. Pelni’yle ülkenin bir ucundan bir ucuna, Sumatra’dan taa Papua’ya geçmek herhalde 5 gün alır.
Papua’ya gitmek istiyorsanız ya Jakarta yada Makassar’dan Jayapura’ya uçmak gerekiyor. Diğer yol ise Pelni gemileri. Biz ise Papua’ya geçmek için Flores’ten Sulawesi’ye Pelni gemisiyle geçtik, Makkasar’dan Jayapura’ya ise Lionair isimli buranın düşük maliyetli havayolunu kullandık.
Endonezya’daki uçak biletleri için www.nusatrip.com sitesini kullandık, çok işimize yaradığı da oldu bazen saatlerce bilet alamadığımızda idare ettik.
Konaklama
Buradaki konaklama Malezya ya göre daha pahalı ama karşılığı daha azdı. Her adada fiyatlar çok farklıydı, Java veya Lombok`da 10$`a kaldığımız da oldu Papua`da 30$`a da. Kaldığımız yerleri tek tek ilgili yazılarda bulabilirsiniz.
Yeme içme
Warung denilen lokal restaurantlarda veya sokakta yedik. Bazı yemekler çok acı ve tatsız gelse de sonradan iyice alıştım hastası oldum. Endonezya ile işim bittiğinde artık balığın bile üstüne ful acı sos döküyordum.
Vize
Uçakla girişte türk vatandaşlarına 30 günlük vize ücreti 35$ (Temmuz 2014) .Belli merkezlerden vizeyi uzatmak mümkün, biz Mataram, Lombok`tan uzattık, ucreti 300 bin rupi (25$) idi. Bali`de daha çok sıra oluyor bildiğim kadarıyla. Mataram sıkıcı bir kent, bu sebepten Sengigi`de kalıp buraya motorla gidip geldik. Toplam 3 iş günü sürdü. Endonezya vizesini uzatmak için gerekli evraklar ise; Pasaport kopyası, çıkış kartı kopyası (departure card) girişte alınan vize sayfasının ve giriş mühürünün kopyası, çıkış uçak bileti kopyası.
Kesinlikle bugüne kadar gezdiğim 30 ülke arasında benim de 1 numara Endonezya, ayrı bir dünya.
2. kez gideceğim mutlaka bir gün, belki de yaşamaya…
🙂 neden olmasın ! Birgün emekli olursam güney-doğu asyada kalmak benim de hayalim…
Geri bildirim: Papua, Endonezya | dünya turu notları
Lalecim yolun açık olsun